می دونی الان چه ماهیه؟

دل نشین ترین آواز٬ آواز بی آواز خوان است. آواز آن گاه زیباست که آواز خوان تو نباشی... وقتی که یک نی میان تهی شدی ... وقتی که جریان صدای ایزدی را در خود شنیدی٬ وقتی آن آواز ناب و بی آواز خوان - از آن رو که آواز خوان نه کس است و نه غیر کس٬ و جوهریست والاتر - را در خود شنیدی... آن گاه به حقیقت صدای خود و آواز خود پی برده ای.

(با استفاده اندک از کتاب هشتم مراقبه ماهانه اوشو)

می دونی تو ماه رمضون با چی حال کی کنم؟

با اینش خیلی حال می کنم که توش می شه به تمام کاهایی که نمی شه کرد٬ تمام چیزایی که نمی شه خورد فکر کرد٬ بدون این دغدغه که الان قراره چیزی بخوری یا کاری بکنی ... تازه این موقع است که آدم طعم قشنگ تک تک قضاهای مامان میاد زیر دندونش ...

می دونی... نداشتن اوج داشتنه ... نداشتن نه٬ نخواستن ...

آدم وقتی که می دونه می تونه دستش رو دراز کنه - فقط شاید یه وجب دیگه - و بعد اون سیب آب دار و خوش مزه توی دهنشه اما این کارو نکنه٬ حس غریبی بهش دست می ده. کم کمک آدم یه باورایی هم پیدا می کنه. هم چین بفهمی نفهمی حس می کنه یه چیزایی هم تو اون ته مهای وجودش هست. یعنی به قول معروف حس می کنه که نه بابا مثل این که آدم شدنم اون جورایی که می گن سخت نیست ها!

اما حیف. حیف که اینا فقط فکره! بعدش آدم می شینه سر سفره افطار و دستش - بی اینکه لازم باشه حتی یه وجب دراز تر بشه - تمام خوردنی های رو سفره رو - به نوبت یا بی نوبت - قاپ می زنه و می فرسته ته اون گدار بی بازگشت ...

---

راستی٬ یه سوالی برام پیش اومده. یعنی چی که اون گوشه نوشته لینک دوستان ؟ یعنی فقط دوستان رو اون جا می نویسن یا دوستان رو فقط اون جا می نویسن یا همه دوستان رو اون جا می نویسن یا ...