خدایا سلام ...

آه، سلام وبلاگ عزیز ... بالاخره تونستم login کنم ... من زنده ام... من زنده ام!!!!

خدایا، بازم سلام.

امیدوارم که اون بالا بالا ها اوضاع هوا خوب باشه و هوا صاف و آفتابی باشه. اگر از حال من بپرسی که باید بگم از شما چه پنهان کمی سرما خوردگی دارم. اما پدرم می گه که در این مواقع باید گفت : «الحمد لله ... ». ازش پرسیدم یعنی چی؟ بهم گفت یعنی «اِی ... بد نیستم به لطف خدا!» بگذریم ...

دیشب موقع نماز که می خواستم باهات درد دل کنم، گیر یک مشکل عجیب افتادم. آخه من تو را باید با چه اسمی صدا کنم. خدایا، می دونی ... آخه خودت گفتی که «و برای او نامهایی نیکوست» و گفتی که تو را به آن نامها صدا کنیم.

خدایا، چند وقت پیش مادرم داشت بهم می گفت که اسمهای تو، با اسمهای ماها فرق دارند. اسمهای تو واقعی اند. یعنی مثلا وقتی که اسم تو اکبر است، دلیلش اینه که تو بزرگترینی! یا مثلا وقتی اسم تو رئوف است، دلیلش اینه که با بنده هات مثل یه پدر مهربون رفتار می کنی.

خدایا ... حالا به من بگو که وقتی ازت کمک می خوام باید به چه اسمی صدات کنم؟ باید چه جوری صدات کنم؟ می دونی، رفتم پیش مادربزرگ و از اون پرسیدم. آخه بابا می گه : «مادر بزرگ خیلی زن با خداییه ... یعنی خدا اون را خیلی دوست داره!» مادر بزرگ بهم گفت : «خدا از همه به ما نزدیک تره و از همه جا صدای آدم رو می شنوه!» خدایا، این درسته؟ اگه درسته، خدایا پس از امشب کلی باهم حرف داریم که بزنیم. نظرت چیه؟

به امید دیدار

«میلاد»