غم جدایی یار چه شیرین است...(۱)

                                                      ...به نام خدای زیبایی ها...

پرنده چی کار می کنه؟...خب معلومه پرواز می کنه...با چی؟...خب با پر دیگه...ولی اگه پاهاشو ببندن چی؟...اوووم...نه...دیگه نمی تونه پرواز کنه...ولی بازم پرنده است...چون هنوز قلب داره...چون هنوز هست...چون هنوز نپوسیده که خاک بشه و پودر بشه و سنگ بشه...هنوز پرنده است...و قلبش میتپه به امید یه روزی که یه کسی بیاد و بندها رو از پاهاش باز کنه...ولی این قلب پرامید تا کی میتونه تحمل کنه؟...چی باعث میشه که این امید توی وجودش زنده بمونه؟...ولی وقتی ناامیدی جای امید رو گرفت...اونوقته که اولش فقط گریه می کنه...ولی یواش یواش ناامیدی توی تک تک پرهاش نفوذ می کنه...و آخر کار...از غصه دق می کنه...می دونی چرا؟...اون اصلا واسه این دق نکرد که پاهاش بسته س و نمی تونه پرواز کنه...واسه این دق کرد که دید هیچ کس به فکرش نیست...دید که تو این دنیا قلب کوچیک اون جایی نداره و زیر پاهای بزرگ ولی آزاد آدما له میشه...واسه این دق کرد که دید چیزی که تو این دنیا ارزش نداره قلبه...

قلبا رو آسون میشه بدست آورد ولی وقتی به دست آوردی...حفظ کردنش کاریه که از هیچ موجودی برنمیاد...مگر اینکه خدا کمک کنه...قلب خیلی زود میشکنه...ولی وقتی شکست...دیگه مثل اولش نمیشه...اون موقعه که خدا از گناه شکوندن قلب نمی گذره...عرش خدا می لرزه...و خدا قول داده که جواب قلب شکسته رو میده...ولی چه وقت؟...خداجون ممکنه تو این قدر دست رو دست بذاری که اون قلب شکسته...له بشه و پودر بشه و نیست بشه...تو قلب نیست شده رو چطور مثل اولش می کنی؟...خداجون تو چطور اجازه میدی که قلب شکسته ای این همه مدت درد و رنج بکشه؟...می خوای امتحانش کنی؟...ولی آخه ظرفیت آدما کمه...تو این جور امتحان ها نمره ی قبولی گرفتن کار هر کسی نیست چه برسه به نمره ی بالا...خداجون چراباید بذاری قلب شکسته ای اینقدر درد بکشه تا ناامید شه...مگه چند تا آدم با ظرفیت وجودی علی هست؟...ها؟...با تو ام خدا جواب بده...چه بلاهایی که سرش آوردن ولی قلب اون با تو بود...من که مثل علی نیستم...نمی خوام هم باشم چون تحمل اونطوری بودن و ظرفیت و لیاقتش رو ندارم...ای خدا به خدایی خودت قسم اگه راهی باز می کردی تا از این دنیا خلاص شم با کله می رفتم...ولی حیف...با کله رفتن فایده نداره...باید با قلب رفت...قلب شکسته رو هم که خدا گفته جواب میده...ولی جواب نمیده...دقت کردی همیشه قلب های صاف زودتر می شکنه...اونایی که قلبشون صافه چه گناهی کردن؟...خدای من به من خیلی کم جواب میده...شاید خدای شما به شما جواب بده...من هر طرف رو نگاه می کنم اونو میبینم و صداش می کنم ولی اون جواب نمیده...

خداجون حتی اگه جواب هم ندی باز هم دوستت دارم... حتی اگه تو منو دوست نداشته باشی...حتی اگه جام ته جهنم باشه...حتی اگه تموم دنیا جلوم واستن...بازم میگم...

دوستت دارم...(پایان ۱)