آب زنید راه را چون که نگار میرسد!
بله دوستان !راه را آب پاچی کنید که من هم به بر و بچ آینه پیوستم تا آ ینه نشکند !
۲۶/۷/۸۳
ع.ک
یک سری حرف در مورد خودمون دارم، حرف هایی که وقتی در مورد شان فکر می کنم سخت متعجب می شوم.
اینکه وقتی کودک ایم عجله داریم بزرگ شویم و بعد پس از مدت ها آرزو می کنیم که کودک باشیم.
اینکه سلامتی خود را از دست میدهیم تا پول بدست آوریم و بعد دوباره پولمان را از دست می دهیم که سلامتی مان را بدست آوریم.
اینکه با اضطراب به آینده نگاه می کنیم و حال خود را فراموش میکنیم و بنابراین نه در حال زندگی میکنیم نه در آینده.
اینکه به گونه ای زندگی میکنیم که هرگز نمی میریم، و بعد به گونه ای می میریم که هرگز زندگی نکرده ایم.
اینکه فقط در عرض چند ثانیه زخم های عمیقی در قلب کسانی که دوستشان داریم ایجاد می کنیم و بعد سال ها وقت صرف میکنیم که زخم ها را التیام ببخشیم.
اینکه مدام با خود فکر می کنیم ثروتمند کسی است که بیشترین ها را دارد و در جهت آن گام بر می داریم اما در آخر می فهمیم که ثروتمند کسی است که به کمترین ها نیاز دارد.
اینکه ...
بالله قسم دادم تو را شاید کمی رافت کنی ...
قرار است که دیگر واقعا به طور جدی شروع به کار کردن روی این وبلاگ کنیم.
ان شاء الله فردا شب حول و حواشی همین ساعت اسامی تیم موقت وبلاگ را publish می کنیم.
میلاد
وبلاگ دیگه داشت جون می داد که گفتم باید آخه به فکر یک چاره بود. خلاصه٬ دیگه دیدم یه نفری از پسش بر نمی آم ...
در نتیجه حالا داریم چهار نفری می آیم جلو ... و قول می دیم که حالا حالا ها عقب نکشیم.
اسامی افراد :
۱- میلاد
۲- پیام
۳- حامد
۴- ... (فعلا قرار نیست شناخته بشه!)