بی بیب...

های...

داشتم با خودم فکر می کردم: نباید برای هیچ چیز عصبانی بشم... نباید حرص بخورم... نباید اعصابمو خرد کنم... اما همین که یه ذره گذشت فهمیدم که من برای همین موضوعی هم که داشتم بهش فکر می کردم در حال اعصاب خرد کردن بودم... و افتادم تو یه دوری که نتیجه اش این شد: اصلا اعصاب واسه خرد شدنه دیگه... اعصاب هست که خرد بشه... داغون بشه... به هر حال...

یه پیشنهاد بهتون می کنم... انجام بدین ضرر نمی کنید... آقایی هست به نام مورفی... این آقا شاخیه واسه خودش... یعنی بود... چون الان دیگه اون دنیاست و نمی دونم اونجا هم تونسته شاخ بازی در بیاره یا نه... یه سری قانون داده بیرون به اسم خودش... قوانین مورفی... شرط می بندم وقتی این قانون ها رو میداده بیرون خودش هم نفهمیده داره چی کار میکنه... اون این قوانین رو واسه محیط کار مطرح کرد... اما اگه یه کم دقت می کرد می دید که لحظه لحظه ی زندگیش داره از این قوانین تبعیت می کنه... یکیش اینه: دستگاهی که امکان faultشدن براش وجود داشته باشه... باید گفت که در غیر منتظره ترین لحظات که ما حتی فکرش رو هم نمی کنیم fault  می کنه... این هر روز داره اتفاق می افته... یه کم فکر کن...

دیگه نه حال دارم نه اعصاب نه فکر و نه مغز و نه هیچ چیز دیگه ای... من یه روحم...البته نه از نوع سرگردان... بلکه یه روح احمق...  

   بای...