بلای دل

نصیب ما فقط خون جگر بی*                    بلای دل خدایا بر سرم بی
نذونم* ما که گر دل ته* ندیده      ز چه این دل چنین  پر خون و خط بی
چو شوم* این نامه دل را گشایم            همه خوابم پر از سودای دل بی
همه دنیا فقط روی ته وینم*                   همه صحرا به یاد ته چمن بی
به گوش ما ز یاد روی زیبا                        همه نغه صدای بلبلان بی
سحرگاهان چو یاد ته بیفتم                       نماز ما فقط سوی تو دل بی
خدایا دم به دم دردم زیادت                بکن چون از نگاه چشم او بی
ته آخر یک نفس آ* سوی سیته*  چو عاشق ته نوینه سیته دل بی

---

در اینجا چون ممکنه دوستان با ادبیات همدان آشنایی نداشته باشن لازم دیدم توضیحاتی رو به شعرم اضافه کنم :
بی : می باشد (فعل)
نذونم : نمی دانم (فعل)
ته : تو (ضمیر دوم شخص مفرد)
شوم : شام٬ شب (اسم)
وینم : ببینم (فعل)
آ :‌  بیا (فعل امر)
سیته : سوخته (سیته دل : دل سوخته)