درد

خیلی از آدمها (منظورم از خیلی 7،8 نفر نیست، منظورم خیلی از آدمها ست چون همین یک کلمه خیلی افراد  را زیر سوال می برد) همه چیز، همه مسائل، همه شادی ها و ناراحتی ها، همه عقده ها، همه بدبختی ها و گرفتاری ها و  ... را با هم قاطی می کنند و خیلی از چیزهایی که دم دستشان باشد را به هم ربط می دهند و بعد چی، چون زنجیری که از این مجهولات را که برای خود تراشیده اند روی دوششان سنگینی می کند، با هر که صدایش خفه تر باشد، تقسیم می کنند.گاهی اوقات در این  average گیری از نظر آنها دوست و دشمن هم حتی درک نمی کنند.خوب باید گفت که معرفت زیادی دارندکه دوستشان را بی نصیب نمیگذارند. باری اینکه در بین جامعه معرفت، خودخورد کنی های زیادی رخ میدهد، یکی از همین خیلی ها هم خودم. آدمی نیست که بجز سنگینی ام، سنگینی بار روی دوشم را تحمل نکرده باشد.

---

تا حدودی در دنیای دور و اطرافم (فعلا تمام دنیای من کلاس است و مدرسه، خانه ام است و راه خانه ام!!!) به این نتیجه رسیدم که جهان به سمت بی نظمی پیش می رود، فقط این اراجیف در آنتروپی و گاهی اوقات هم در آشوب که به پرواز پروانه از خدا بیخبر که به طوفانی که در آن طرف دنیا به پا شده است و ... ربط پیدا نمی کند، امروزه همه چیز دارد به سمت بی نظمی پیش می رود حالا یک بابایی را فرض کنید که اصرار دارد مخالف قانون طبیعت عمل کند و دم از نظم و ... در این بی نظمی و آشوب بزند، دلم به حالش می سوزد زبان نسل اکنون آن زبانی که 20 سال پیش باهاش حرف می زدند نیست، این زبان تاثیری محدود دارد، فردی می تواند دم از نظم زند که به زبانی با تاثیر نا محدود مسلط باشد.

---

حامد